ابڙو اڪيڊمي Abro Academy
2020-07-22
داخلا نمبر 629
عنوان ڪُونج
شاخ پکي
پڙهيو ويو 386
داخلا جو حوالو:
ڪُونج
ڪُونج
120 سينٽي ميٽر جسامت واري هيءَ سليٽي سرمائي ڪونج سنڌي ۽ پنجابي شاعريءَ ۾ سهڻي عورت، ۽ وطن کان وڇڙيل ماڻهوءَ جي علامت طور گهڻي ڳاتي وئي آهي. ان جي سِسي اڌ ڳچيءَ تائين ڪاري ٿئي ٿي، هڪ ڳاڙهي چوٽي اکين جي پويان کان شروع ٿئي ٿي، ڳچيءَ جي پاسن کان هيٺ اڇو پٽو هوندو اٿس. چهنب پيلي، ٽنگون سرمائي ڪاريون ۽ ڪڪڙ وانگر مُچي دار وريل پڇ ٿئيس ٿو.
سرمائي ڪونجون سنڌ ۾ يا اپکنڊ طرف سياري ۾ ولر ڪري اينديون آهن. ان جا به ٻه قسم آهن. انهن جي اڏار ڏاڍي لُڀائيندڙ ٿئي ٿي ۽ اڏامڻ مهل ڪُوڪارينديون وينديون آهن. پاڻين ۽ ڍنڍن وغيره وٽ لهنديون آهن. ڏاڍيون خبردار ٿين ٿيون. اڪثر صبح جو سوير يا شام جو فصلن ۾ غذا ڳولين ٿيون ۽ چڱو نقصان ڪنديون آهن. اهي ميداني علائقن ۾ اترهندستان کان آڪٽوبر ۽ مارچ جي وچ ۾ گهمڻ اينديون آهن.