بادشاهه سلامت گل سونگهي رهيو آهي ...

ٻيو ڪجهه ٿئي يا نه ٿئي، پر اهڙو ڪجهه ضرور ڪجي جو ماڻهو ڪا سٺي راءِ قائم ڪن. ماڻهو چون ٿا ته ”واهه ڇا ته ڳالهه ٿي!“ دنيا ڀلي ٻوهي ۾ هجي پٽ جي محبوبه ۾ ميري اک وجهجي، جهيڙي جو خطرو هجي ته انارڪليءَ کي ديوار ۾ مڙهائي ڇڏجي، پيءُ، پٽ يا ڀاءُ کي چيچلائي ۽ سڪائي سڪائي قتل ڪرائي ڇڏجي. پر شاهي محل جي دروازي تي انصاف جو گهنڊ ضرور لڳائجي.

پاڻ کي نيڪ دل بادشاهه سڏائڻو هجي ته هٿ سان قرآن شريف ضرور لکجي. ۽ ها! پنهنجي هڪ اهڙي تصوير ضرور ٺهرائجي جنهن ۾ نظر اچي ته بادشاهه سلامت گلاب جو گل سونگهي رهيو آهي. گلاب جنهن ۾ خوشبوءَ ۽ زندگي آهي.

ڪجهه هجي نه هجي. ڪجهه ٿئي نه ٿئي پر نظر اچڻ گهرجي ته ٿيو آهي. انصاف ٿئي نه ٿئي، عدالتون ۽ محتسب ضرور مقرر هجن. چور ڌاڙيل جهلجن يا نه جهلجن پر انهن مٿان پوليس ۽ قانون نافذ ڪندڙ ادارن جهڙا اخلاقي طور جڏا مور ضرور هجن. رشوت جي ڊائنوسار کي ڪنٽرول ڪرڻ لاءِ رشوت موڙ کائي جو لالچي لومڙ مقرر ڪجي. دشمن سان بچي سگهن جي سگهه هجي يا نه هجي ان کي چيڙائجي ضرور. روز پادر منهن تي لڳي ته به چئجي ته ”وري هڻ ته ڏسان!“ سچي ڳالهه اصل نه مڃجي ۽ ڊاڙ وڏي هڻجي.

ملڪ ۾ بدبوءِ جا گدام ۽ ڪارخانا هجن پر بادشاهه سلامت سونهن ۽ خوشبوءَ جو عاشق ضرور نظر اچڻ گهرجي.

تعليم عام ٿئي نه ٿئي پنج نڪاتي پروگرام ۾ ان جي اهميت ضرور ڏيکارڻي اهي. پروگرامن ۽ رٿائن جي منظوري ۽ حڪم نامن لاءِ سوني منڊيءَ واري مهر وڏي نزاڪت ۽ ڍنڍوري سان لڳائڻ وڌيڪ اهم آهي.

۽ ها! بادشاهه سلامت جيڪو خدا جو پاڇو يا ظل الاهي آهي تنهن جو ڪو نه ڪو لقب لازما هئڻ گهرجي. ڪو نه ڪو انساني لقب، مثال طور جهان کي گرفت ۾ رکندڙ، عالم تي حڪومت ڪندڙ، شينهن، شينهن بادشاهه، جهان جو بادشاهه، زمانو بدلجي وڃي ته رهبر قوم ۽ قائد جهان جهڙا لقب رکجن. بادشاهه سلامت ڪيترو به کڻي وڏو ظل الاهي هجي پر جنم ڪنهن ماءُ جي پيٽ مان وٺي ٿو، تنهنڪري انسان به هوندو آهي، هن کان به غلطيون ٿي سگهن ٿيون. پر جيئن ته محل جي دروازي تي انصاف جو گهنڊ رکيل هوندو آهي تنهنڪري غلطيءَ جي سزا به ضرور ڏيڻ گهرجي. اها ٻي ڳالهه آهي ته سزا پاڻ بدران ڪنهن ٻئي کي ڏئي ڇڏجي. انصاف، انصاف آهي جيڪو نه رڳو ٿيڻ گهرجي پر نظر به اچڻ گهرجي ته انصاف ٿيو. ماڻهو ڏسن ته چؤاٽي تي بربراس کان وڏي ڏوهاري صليب تي چاڙهيو ويو. روم جي عظيم مختيارڪل سلطنت بظاهر عوامي خواهشن کي مان ڏيئي پنهنجي سڀ کان وڏي ويريءَ کي چو واٽي تي انصاف ڏيڻ جي دعويٰ ڪئي ۽ پاڻ عوام کان ڏورانهن ۽ نفيس ريشمي چوغن ۽ عطر، خوشبوءَ ۾ ٻڌل ”جمهوريت“ جو عظيم الشان مثال قائم ڪيو.

پر اهو سڀ ڇو؟

ان لاءِ ته نظر اچي ته اسان وٽ اهو سڀ ڪجهه آهي. جيڪي هئڻ گهرجي. خانابري ضروري آهي. گهٽ ۾ گهٽ چئي نه سگهيو ته اسان وٽ انصاف امن، سونهن، بچاءُ، جمهوريت ۽ انساني وقار لاءِ جاکوڙ سڀ ڪجهه آهي.

نيٺ دنيا کي نظر نه اچڻ ئي گهرجي ته بادشاهه سلامت جو جمالياتي پهلو جاڳيل آهي ۽ دنيا ۾ سندس ويجهو هر ٻي ڳالهه کان گلاب جو گل سونگهڻ اهم آهي.

دنيا ۾ ڇا پيو ٿئي؟

مائي هيروئن گهمي رهي آهي.

ٻيو ڇا پيو ٿئي؟

ڪلاشنڪوف ڪرڙي اک سان گهوري رهي آهي.

ٽيون.......؟

جيل ڀريا پيا آهن. بدامني آهي. روزگار ۽ زندگيون داءُ تي آهن. انسانيت جو ڏڪر آهي. خواهشون ڦٿڪن پيون........

۽ چوٿون؟

بادشاهه سلامت گل سونگهي رهيو آهي.

پر گل سونگهڻ سان ڇا ٿو ٿئي؟

مغل سلطنت جو شان وڌي ٿو ۽ زندگيءَ جي چچريل بدن تي چنبڙيل رت ڄين مان جيڪي بوءِ جي ڌپ اٿي ٿي، ان تي خوشبوءِ جي چادر پکڙجي وڃي ٿي.

پر ايئن ته زندگي مري ويندي.

ڀلي مري، پر اها ڳالهه ذهن ۾ رکجي ته پوءِ به زندگيءَ جي لاش تي خوشبوءَ جي چادر هوندي جنهن مان ڌپ پار ٿي نه سگهندي.

پر بادشاهه سلامت جون ٻيون تصويرون به ته آهن جن ۾ هو گل سونگهيندو نظر نٿو اچي.

اهي تصويرون،، جن ۾ هو هرڻن جو شڪار ڪندو نظر ايندو آهي يا درٻار سينگاري ويٺو هوندو آهي.

اهي سرگرميون مغل سلطنت جو شان آهن، شڪار شاهي شوق آهي. راجا رند لرن کي ماريو، راجا رام دينتن ۽ راڪشسن کي ڪٺو. چنگيز ۽ هلاڪوءَ منڍين مان مينار ٺاهيا، تنهنڪري هر راجا ۽ شهنشاهه کي گهرجي ته هو به ڪجهه نه ڪجهه ضرور ماري. جيڪڏهن ڪو اسر يا ديئت نه بچيو آهي ته پوءِ سندس مرضي آهي ته ڇالون ڏيندڙ هرڻ ماري يا آزادي پسند شينهن. ۽ پوءِ انهن جون منڍيون مصالحتي سان محفوظ ڪري درٻار خاص ۾ ڀتين تي ٽنگائي ڇڏي ۽ سندن کلون تڏوڪري پيرن هيٺان لتاڙي.

رهي ڳالهه تصويرن جي ته اهي ان ڪري تيار ڪرايون ويون ته جيئن نظر اچي ته بادشاهه سلامت وڏو بهادر آهي ۽ اجيت آهي ۽ کليل جهنگ ۾ اڪيلي شينهن سان اڪيلي سر وڙهڻ بدران لشڪر سميت ويل آهي ۽ اهو به نظر اچي ته شينهن تي پهريون تير بادشاهه سلامت جبل جيڏي هاٿيءَ جي پٺ تي رکيل پالڪيءَ سان هلايو. اهڙي بهادر بادشاهه جي هن کانپوءِ اطاعت ۽ کانئس ڀؤ کائڻ ضروري آهي ڇاڪاڻ ته تصوير مان ثابت ٿيو ته:

”گلاب جو گل سونگهيندڙ بادشاهه سلامت شينهن جو شڪار ڪري رهيو آهي.

۽ درٻار ته اها جاءِ آهي جتي درٻاري حاضر هوندا اهن. عوام جي جاءِ اتي ڪٿي؟ بدبوءِدار ماڻهن وٽ اهو چوثو ۽ خلعت ڪٿي جيڪو درٻار ۾ حاضر ٿيڻ لاءِ ضروري هوندو آهي. درٻار ۾ اچڻ لاءِ هڪڙو ٻيو لباس پائي به اچي سگهبو آهي. زنجيرن ۽ ڏنڊا ٻيڙين وارو. پر ان لاءِ تمام ٿورا ٿيندا آهن. اهڙيءَ صورت ۾ عوام کي ڪيئن خبر پوندي ته درٻار ۾ بادشاهه سلامت جو شان ڇا هي؟ شينهن يا مور جي شڪل وار تخت، جنهن جا پير شينهن جي چنبن جهڙا هجن درٻار ۾ ڪيئن لڳندو آهي ۽ ان تي ويٺل بادشاهه سلامت ڪيئن لڳندو آهي. اهو ڪو معمولي شان نه هوندو آهي. چون ٿا ته سڪندر اعظم جهڙو فاتح به ويس مٽائي راجا پورس جو هلندڙ درٻار ۾ دٻدٻو ڏسڻ ويو هو.

سو، عام کي لازمي طور تي خبر پوڻ گهرجي ته اقتدار جو شان ڇا هي ۽ اتان ويهي هٿ يا ڪنڌ جي هلڪي لوڏ سان ڇا ڇا ٿي نٿو سگهي! ان لاءِ ضروري آهي ته بادشاهه سلامت جي اهڙي تصوير تيار ڪئي وڃي جنهن ۾ هو درٻار ۾ ويٺل هجي ۽ اهي درٻاري جيڪي ٻاهر جلاد ڏسبا آهن سي جشن غلامن وانگر ٻانهون ٻڌي ۽ ڪنڌ جهڪائي بيٺل هجن.

دنيا ۾ ڇا به ٿئي پر نظر اچن گهرجي ته: بادشاهه سلامت گل سونگهي ٿو. بادشاهه سلامت شينهن سان وڙهي ٿو. بادشاهه سلامت جي درٻار وڏي ڳالهه آهي.

شهنشاهن جون ڳالهيون وڏيون ڳالهيون آهن. سندن هر ننڍڙي ڳالهه دراصل وڏي ڳالهه آهي، هر ڳالهه لاجواب. 4 مارچ 1987 واري اخبار ۾ سينٽرل آفريڪا جي ڊوڙائي ڪڍيل اڳوڻي شهنشاهه جين بوڪاسا جي هڪڙي ننڍڙي ڳالهه سامهون آئي هئي. شهنشاهه سلامت جي ريفريجريٽر مان انساني لاش مليا هئا. چون ٿا بادشاهه سلامت ماڻهوءَ جو لذيذ گوشت کائڻ