0000-00-00
داخلا نمبر 1562
عنوان ڪلاشن ۽ ڪلياڻ
شاخ هِيءَ سَئِنَ
پڙهيو ويو 6901
داخلا جو حوالو:
هن داخلا جون تصويرون نه مليون
اڄ فقيرياني به جلال ۾ اچي وئي.
صبح ساڻ چڙ مان پڇيائين. ”تنهنجو گرو ڇا پيو ڪري؟“ ”تنهنجي خيال ۾ ڇا ڪرڻ گهرجيس؟“ فقير يڪتارو جهڳيءَ جي ڪنڊڙي رکندي پڇيو.
”مان ڀانيان ته يڪتارا ڀڃي ڀور ڪجن ۽ ڪلاشنون وٺي ورهائجن!“ فقيرياڻيءَ خلاف ۾ گهوريندي چيو. فقير کان ڇرڪ نڪري ويو. ”ڇا ٿي چوين؟“
”ڏسين نٿو ڪهڙو زمانو آيو آهي، مهل نه مهل جهڙي؛ ڪهڙي خبر ڪيڏي مهل ڪٿان ڪهڙو ڦڏئي ڪلاشن کڻي ڪاهي پوي؟“ فقيرياڻي ڪنهن ڳوڙهي سوچ ۾ هئي ۽ فقير کي به ڳڻتيءَ ۾ وجهي ڇڏيائين.
”ڇا سچ پچ ساز ڦٽا ڪري ڪلاشن وٺڻ کپي!؟ ڪلاشن، جيڪا ماڻهو ماريندي آهي. نه ..... نه....“ فقير تصور ۾ پنهنجن پراون جي هٿن ۾ ڪلاشنون ڏٺيون. هن پنهنجي، فقيرياڻيءَ جي ۽ ٻين جي جسمن کي رت وهائيندو ۽ ڦٿڪندو ڏٺو. فقير جي پٺيءَ جي ڪنڊي مان ٿڌڙي سورائتي لهر ڊوڙي وئي ”نه .... نه ... فقير سڀ کان اڳ ڪلياڻ ڳائيندا آهن.“
”پر ڪلياڻ جي مهل نڪري وئي آهي فقير!“
فقيرياڻيءَ چيو.
”تو ڪلاشن ڏٺي آهي؟“
”نه.“
”پوءِ!“
”ان جا ڪڙڪا ٻڌا اٿم“
فقيرياڻي چيو.
”تو وري ڪڏهن ٻڌا؟“
ڌاڙيوالن ڪلاشنون ڪو نه هلايون هيون؟؟“ فقيرياڻي ياد ڏيکاريو.
”هائو!“ فقير ڊگهو ساهه کنيو.
”اسان جو گرو ڪلاشنن جي خلاف آهي.... ڪلاشنون ماڻهو مارينديون آهن.“
”تنهنجي گروءَ ۾ گوتم جو روح گهڙي ويو آهي. هيءُ گوتم جو زمانو ناهي!“ فقيرياڻي وري چڙ ۾ اچي وئي.
”زمانو سدائين ساڳيو آهي، فقير سدائين ڪلياڻ ڳائيندا ۽ ان جو پرچار ڪندا آهن!“
”فقير ڪيڏارو به ڳائيندا آهن، جهوڪ وسري ويو ٿئي ڇا؟“ فقرياڻي ياد ڏياريس.
”تو کي اڄ ڇا ٿي ويو آهي؟“ فقير، فقيرياڻي کي حيرت مان ڏٺو.
”جڏهن ديس ۾ ڪلياڻ نه هوندو آهي، تڏهن ڇا ٿيندو آهي؟“
”ڇا ٿيندو آهي؟“
”ماڻهو لڏڻ لڳندا آهن يا بچاءَ جي ڪا تدبير ڪندا آهن.“
”بچاءُ جو رستو رڳو ڪلاشن ته ناهي“ فقير چيو.
”باقي!“
”ڪلياڻ ڳائڻ به آهي“
”فقيرن کي ڪلياڻ جي اوٽ وٺڻ نه جڳائي!“ فقيرياڻي ويڻ ڏنس.
فقير جو روح رڙي پيو، رڳون سيٽجي ويس ۽ امالڪ ڪلياڻ جون سٽون چپن تي ڦٿڪي پيس،
”سوري آهه سينگار، آڳهين عاشقن جو،
مڙڻ موٽڻ ميهڻو، ٿيا نظاري نروار،
ڪسڻ جو قرار، اصل عاشق کي.“
فقير ڪنڊ ۾ رکيل يڪتارو سنڀاليو ۽ شهر شهر ڳوٺ ڳوٺ ڪلياڻ ڳائڻ نڪري پيو.
(هيءَ سين خميس 4 آگسٽ 1988ع، روزانه هلال پاڪستان ڪراچي)