ڀلارن جي پوک

ڀلارن جي پوک

اسان جا ڀلارا اڳواڻ پاڻ ۾ نٿا ٺهن، عوام منٿون ميڙون ڪري ڪري ٿڪجندو پيو وڃي. اها ٿڪاوٽ ڪيڏانهن وٺي ويندي؟ سا ڀلاون کي به خبر آهي. پر شايد اهي اڃا ان انتظار ۾ آهن ته ڪنهن نه ڪنهن ريت ڪا آڪاش واڻي (آسمانيءَ آواز) ٿئي ۽ اها فيصلو ڏئي ته فلاڻي يا فلاڻي پارٽيءَ جو فلاڻو يا فلاڻو اڳواڻ وڌيڪ ڀلارو آهي.

چون ٿا ته ڪنهن جهنگ ۾ ڪڪڙ پئي داڻا چڳا ۽ گابو گاهه ٿي چريو. گاهه چرندي چرندي گابي ڪڪڙ کي لت وهائي ڪڍي. چوي ”آئون ڀلارو آهيان، پري ٿي چڳ.“ ڪڪڙ وائڙو ٿي چيو ”ڀلارو ته آئون آهيان، تون پري ٿي چر!“

فيصلو ويو گهيٽي وٽ. گهيٽو چوي، ”توهين وري ڪيئن؟ ڀلارو ته آئون آهيان. اوهين ٻئي رواجي عوام آهيو.“

فيصلو کڄي ويو اٺ وٽ. اٺ چوي، ” ڀلارو ته آئون. اوهين ٽيئي ٽئين درجي جو عوام آهيو!“

ڳالهه پهتي قاضيءَ وٽ. قاضيءَ دليل، گهريو ”ڪر خبر ڪڪڙ؟“

”منهنجو ڏاڏو چوٿين آسمان تي ٻانگو ٿي خلقيو هو. اسان ٻانگ ڏيون ته مومن اٿي عبادت ڪن!“

”تون چئه گابا؟“

”منهنجو ڏاڏو رب جي حڪم سان ڌرتيءَ کي کاٻي سڱ تي کنيو بيٺو آهي. اسين پاڻ هر ڪاهيون ۽ بار ڍويون.“

”تون ڇا ٿيو چئين گهيٽا؟“

”جڏهن حضرت ابراهيم کي پٽ جي قرباني جو حڪم آيو تڏهن منهنجي ڏاڏي کي الله سائينءَ بهشت ۾ پيدا ڪيو. پوءَ الله سائين جي حڪم سان حضرت جبرائيل منهنجي ڏاڍاي کي حضرت اسماعيل جو عيوض بنايو. ان دنبي جي کل مان جبو ٺهيو، جيڪو نبي سڳوري پاتو ۽ معراج تي ويو.“

” ۽ تون اٺ؟“

منهنجي ڏاڏي کي نبي سڳوري دعا ڏني هئي ۽ مٿس سواري ڪئي هئي. قيامت ڏينهن نبي سڳورو ان تي وري سواري ڪندو. اسان نار ۾ ورهون، بار ڍويون ۽ ماڻهن کي پٺن تي کڻي سفر ڪيون.“

قاضي وائڙو ٿي ويو. هتي ته ڀلارن جي پوک لٿي پئي هئي. نيٺ جند ڇڏائي چيائين ”اي ڀلارو! توهان مان هر هڪ اتم آهي. پاڻ ۾ نه وڙهو، وڃو ۽ وڃي ڀلارن وانگر پاڻ ۾ رهو.“

اٺ، گابي، ڪڪڙ ۽ گهيٽي جو فيصلو ته قاضي صاحب ڪري ڇڏيو پر اسان جي اڳواڻن جو قاضي ڪير آهي سان خبر نه ٿي پوي.

فقير ايترو سو ڪري سگهي تو ته سنڌ جي ڀلارن اڳواڻن کي دعا ڪري ته الله پاڪ سندن ”عظيم ڏاڏن“ جي عظيم الشان قربانين، جليل القدر جدوجهد ۽ لازوال ڪاميابين کي قبول ڪري ۽ انهن جي طفيل ٻوٽن کي پنهنجو ٻوٽو ٻارڻ ۽ پاڻ ۾ ڀلاورن وانگر رهڻ جي توفيق عطا فرمائي. آمين ثم آمين.

اسان جا ڀلارا اڳواڻ اڄڪلهه سنڌ، سنڌي قوم ۽ سنڌي زبان ۾ ثقافت جو نالو ايتري ئي احترام سان وٺن ٿا جيئن شاهه عنايت صوفي ۽ مخدوم بلاول جا مخالف مولوي الله سائين، نبي سڳوري ۽ قرآن پاڪ جو ذڪر ڪندا هئا ۽ انهن جو قسم ايئن کڻن ٿا جيئن قرآني قرآن کڻن. اهي حالتون ڏسي ته ماڳهي ڊپ پيو لڳي ته اسان جا ڀلارا اڳواڻ سنڌ ۽ ان جي ماڻهن سان اها ڪار نه ڪن جيڪا جنرل ضياءَ الحق اسلام سان ڪئي آهي.

انگريزن هندوستان کي ٻه ٽڪر ڪيو. مولوي صاحبن ماڻهن کي 73 ٽڪر ڪيو ۽ هاڻي ڀلارا سنڌي اڳاوڻ سنڌين کي سؤ ٽڪر ڪرڻ پويان آهن. هڪ طرف سنڌين کي اقليت ۾ تبديل ٿيڻ جو خطرو آهي ته ٻئي طرف ڀلارن ان خطري کي عملي شڪل ڏيئي سنڌي ماڻهن کي 100 ٽڪرن ۾ (10 مکيه پارٽيون ۽ هر پارٽيءَ جا 10-10 فرنٽ) ورهائي ڇڏيو آهي.

فقير سوچي ٿو ته سنڌي ماڻهن هٿان سامراج کي شڪست ملڻ سولو ڪم آهي. بهارين کي روڪڻ به ڏکيو ناهي ۽ پيداواري ذريعن تان غير مقامي راڪاسن کان قبضو ڇڏائڻ به ممڪن آهي پر..... جيڪڏهن اسان جا ڀلارا اڳواڻ پاڻ ۾ ڀلارن وانگر رهن.

(هيءَ سين خميس 21 اپريل 1989ع، روزانه هلال پاڪستان ڪراچي)