0000-00-00
داخلا نمبر 1565
عنوان پريس بيان مهم
شاخ هِيءَ سَئِنَ
پڙهيو ويو 7427
داخلا جو حوالو:
هن داخلا جون تصويرون نه مليون
بيان ڇپائڻو آهي!“ ڦوٽو فقير فوٽو اسٽيٽ ٿيل پريس بيانن جي ٿهي کڻي هڪ اخبار جي آفيس ۾ پهتو هو.
”ڪهڙو بيان آهي؟“ نيوز روم ۾ ويٺل هڪ سب ايڊيٽر ڏانهس ڏسڻ کانسواءِ ڪنهن پريس رليز مان خبر ٺاهيندي پڇيو.
”پڙهي ڏس!“ فقير بي نيازي سان چيو. سب ايڊيٽر ڪنڌ کڻي، نڪ تي رکيل عينڪ مان ڏانهس ڏٺو.
”لاهوت ڏانهن سپر هاءِ وي ٺهرائڻ جو مطالبو آهي ڇا؟“ هن فقير جي ڍنگ مان اندازو لڳايو.
”هائو! توکي ڪيئن خبر پئي!“
”هفتي کان روز پنجاهه فقير ساڳيو مطالبو پيا کڻي اچن.“ سب ايڊيٽر ويچارڳيءَ سان ڦوٽي فقير ڏانهن ڏٺو.
”پوءِ، ڇاپيندين نه؟“
”نه!“
”ڇو نه ڇاپيندين، اسان روز ٿا اخبار وٺون.“
”مهرباني فقير فقير پر پنجاهه مطالبا اڳ به آيا آهن، ٻه ٽي هلي ويا ته سمجهه تنهنجو ڪم به ٿي ويو.“
”ڪيئن ٿي ويو؟ هيءُ بيان ڪل سنڌ لاهوتي ايسوسيئيشن جي مصري شاهه برانچ ڪڍيو آهي.“ ڦوٽي فقير کي انڪار واري ڳالهه نه وڻي. ”توهان آل سنڌي لاهوتين، ديشي لاهوتين، چيني لاهوتي ۽ ٻين الائي ڪهڙن ڪهڙن پينو فقيرن جا بيان ڇپيو ٿا پيا باقي اسان جو ڪيئن نه ڇپيندؤ!؟“
”ادا اسان لاءِ سڀ فقير برابر آهن. تون ڪاوڙ نه ڪر، لاهوت هاءِ وي ٺهي ويو ته توهان فقير به وڃي لاهوت کان نڪرندا، گهٻرايو نه.“
”وينداسون وري ڪيئن؟ هو ٿا چون ته قلندر کان رستو ٺهي، درازن کان ٺهي، جهوڪ کان ٺهي، منگهي پير کان ٺهي. اسان ٿا چئون ڀٽ شاهه کان ڪڍو. هاءِ ٻڌاءِ، جي ڀٽ شاهه کان نه نڪتو ته ڪهڙي ڪم جو؟“ فقير بحث شروع ڪيو ته سب ايڊيٽر جو ڪاغذ تي هلندڙ هٿ بيهي رهيو.
”فقير سائين! هي سڄو ٿهو خبرن جو ڪڍڻو اٿم.مهرباني ڪري خبرون ٺاهڻ ڏيو. هيءُ سڀ مختلف علائقن جي لاهوتي فقيرن جون آهن.“
”پر مصري شاهه يونٽ جون ڪٿي آهن؟“ فقير ٿهي کي اٿلائي پٿلائي ڏٺو ته فقير واري ايسوسيئيشن جا به چار پنج بيان نڪري آيا.
”هاڻ ته بس، تنهنجن ساٿين جا به آهن.“ سب ايڊيٽر چيو.
”پر مصري شاهه يونٽ جو ته هڪ به ناهي.“ ڦوٽي فقير وري ضد ڪيو.
”ڦوٽي فقير جو ساڳيو بيان ڪلهه ڀٽ شاهه يونٽ مان جاري ٿيو آهي ۽ اڄوڪي اخبار ۾ ڇپيو آهي.“ ڀر ۾ ويٺل ٻئي سب ايڊيٽر پنهنجي ساٿي کي ٻڌايو.
”هاڻي چئه! چئبو اخبار به نٿا پڙهو نه، رڳو بيان ڏيڻ تي زور اٿو!“
پهرين سب ايڊيٽر ڦوٽي فقير کي چيو، ڦوٽو مٿو کنهڻ لڳو.
”اسان کي سمجهه ۾ نٿو اچي ته توهان فقير ماڻهو لاهوت هاءِ وي جو مطالبو انهن کان ڇو ٿا ڪيو، جيڪي لاهوت جا مخالف آهن.“
” ان سان ماڻهن کي گڏ ڪري سگهبو آهي.“ فقير حڪمت عملي بيان ڪئي.
”فقير سائين معاف ڪجو، اسان جيڪي پڙهيو ۽ ڏٺو آهي تنهن موجب رستا هلڻ سان پاڻهي ٺهي آهن.“ سب ايڊيٽر چيو، ”ڇا ان وقت تائين اوهان لاهوت جو پنڌ نه ڪندؤ جيستائين لاهوت هاءِ وي نٿو ٺهي؟“
”تون پڪ ئي پڪ داتا درٻار جو فقير آهين ۽ لاهوت جو مخالف آهين.“ ڦوٽي فقير هڪدم الزام جو سروٽو هڻي ڪڍيو. ”اسان کي صحافين مايوس ڪيو آهي.“ هن چيو.
”فقير سائين! اسان ته رڳو ايترو ٿا چئون ته هيڏا سارا بيان ڇپائڻ بدران لاهوت ڏانهن نڪري پئو ته اسان وڏي سرخي لڳائي ڇڏيون. توهان ته هڪ جهڙا بيان ايڊٽ ڪرائي ڪرائي ۽ ماڻهن کي پڙهائي پڙهائي ڪڪ ڪري ڇڏيو آهي. ڪا نئين حڪمت عملي ناهي توهان وٽ؟“ سب ايڊيٽر فقير کي گذارش ڪئي.
”مري وياسون!“ ڀر ۾ ويٺل سب ايڊيٽر اوچتو دانهن ڪئي.
”ڇا ٿيو؟“ پهرين سب ايڊيٽر ٻئي کان پڇيو.
”هي ڏس فقيرن کان غلط خط اسان جي لفافي ۾ پئجي ويو آهي، ڦوٽي فقير کي به پڙهاءِ!“ هن خط وڌايو.
مٿان لکيل هو: ”آل سنڌي لاهوتي ايسوسيئيشن مرڪز پاران آل سنڌي لاهوتي ايسوسيئيشن يونٽ فلاڻو ڏانهن هدايت.“
هيٺيان لکيل هو: ”فيصلو ڪيو ويو آهي ته قلندر کان لاهوت ڏانهن هاءِ وي ڪڍائڻ بابت هن مهيني ۾ هر ضلعي مان هڪ هڪ سؤ بيان اخبار وارن ڏانهن موڪليا ويندا.“
”ڏٺئه ڏٺئه!“ ڦوٽي فقير چيو. ”اسان ٻه ٻه سؤ ڪڍنداسون.“
”گهٽائي نٿا سگهون؟“
سب ايڊيٽر وڏي ويچارڳيءَ مان چيو.
”نه؟“ ڦوٽي فقير فيصلو ڏنو، ”هو گهٽائين ته پوءِ اسان سوچينداسون.“
”معنيٰ مقابلو زبردست ٿيندو.“ سب ايڊيٽر پڇيو.
”بالڪل“ ڦوٽي چيو.
”پريس رليز مقابلي کان بهتر ناهي ته سنجيدگي اختيار ڪري گڏجي لاهوت ڏانهن نڪري پئجي؟“
”مون ڳالهه سمجهي!“
ڦوٽي جون اکيون سب ايڊيٽر کي چئي رهيون هيون ته ”مون کي شڪ آهي ته تون ”سي آءِ اي“ جو پگهادار آهين.“
(هيءَ سين جمعو 26 آگسٽ 1988ع، روزانه هلال پاڪستان ڪراچي)