ننڍن صوبن لاءِ آخري موقعو

ان ڪري سرڪاري مشينريءَ جي پروپيگنڊا ذاتيات تي لهي آئي آهي. مسٽر مشاهد حسين چيو ”بينظير احتساب کان بچڻ لاءِ ڪالاباغ ڊيم خلاف تحريڪ جون ڌمڪيون ڏئي رهي آهي.“ مسٽر سيف الرحمان تہ تجويز ڏني تہ محترمہ تي هلندڙ ڪيسن جي بہاني بينظير ڀٽو کي 10آگسٽ کان اڳ ئي گرفتار ڪري جيل اماڻي ڇڏجي.

ڪجھہ بہ هجي هيءُ وقت قيادت جي امتحان جو آهي. سنڌي، بلوچ، پختون، قوم پرست ڌرين ۽ پيپلز پارٽي جي وچ ۾ صوبائي خودمختياري لاءِ گڏيل جدوجهد تي اتفاق ٿي چڪو آهي ۽ بينظير ڀٽو خاطري ڏياري آهي تہ جيڪڏهن پيپلز پارٽي ٻہ ڀاڱي ٽي جي اڪثريت سان اقتدار ۾ آئي تہ اها صوبائي خودمختياري لاءِ آئين ۾ ضرور ترميم آڻيندي.

محترمہ ڀٽو ماضيءَ ۾ ڪيترا واعدا پورا ڪيا آهن؟ ان سوال تي في الحال بحث ۾ نہ وڃجي تہ بھتر! اهم ڳالھہ هيءَ آهي تہ پاڪستان جي تاريخ ۾ هي پھريون ڀيرو ٿيو آهي جو ”لاهور جو تخت“ اڪيلو ٿي پيو آهي ۽ اتان جي چڪر ورتي مهاراج جي خلاف ننڍن صوبن ٻڌي جو مظاهرو ڪيو آهي. ننڍن صوبن کي پنھنجن حقن لاءِ گڏيل جدوجهد جو هي شايد پھريون ۽ آخري موقعو آهي. ٿورڙي ناسمجهي، بدگماني، اسهپ ۽ ويساھہ گهاتي اهو موقعو بہ وڃائي سگهي ٿي. ضرورت ان ڳالھہ جي آهي تہ ٽنہي صوبن جا اڳواڻ صوبائي خودمختياري، پاڻي ۽ ناڻي جي ورڇ، سياسي فيصلن ۾ برابري ۽ پنھنجا معاشي فيصلا پاڻ ڪرڻ جي آزاديءَ جي سوال تي هڪ راءِ رهن ۽ ڪنھن مصلحت جو شڪار نہ ٿين. جيڪڏهن هو ايئن نہ ڪري سگهيا تہ پوءِ پڪ ڄاڻو تہ جمود ڪڏهن ڪو نہ ٽٽندو ۽ عوام هن بي تڪي جمهوريت ۾ قيامت تائين واويلا ڪندو رهندو.

ٽن صوبن لاءِ خودمختياريءَ جي ڳالھہ ڪرڻ مهل اهو تاثر نہ ورتو وڃي تہ ڪو پنجاب جي ڏاکڻي ۽ الهندي حصي ۾ رهندڙ سرائيڪي عوام تخت لاهور جو حصيدار آهي. اهي پڻ لاهور جي تخت کان عاجز آهن ۽ ”حق حق“ جا نعرا هڻندا پيا وتن. هتي ايئن بہ نہ سمجهڻ گهرجي تہ لاهور جي تخت ۾، لاهور جا سڀ ماڻهو ڀائيوار آهن. اسان اهو نٿا وساري سگهون تہ دهلي جي حاڪم اورنگ زيب جي ڏينھن ۾ سندس سڳي ڀاءُ دارا شڪوه کي زنجيرن ۾ جڪڙي دهلي جي گهٽين ۾ گهمايو ۽ شهيد ڪيو ويو هو. لاهور، پنجاب ۽ اسلام ۾ رهڻ هڪ ڳالھہ آهي ۽ لاهور جي تخت تي ويھڻ ٻي ڳالھہ آهي.