قديم ايران جا مارشل لا ايڊمنسٽريٽر

قديم ايران جا مارشل لا ايڊمنسٽريٽر

1979ع ۾ ايران جي عوام شاه ايران کي اهڙو تڙيو جو ڌرتي تنگ ٿي ويس. جنهن ملڪ ٿي ويو اتي کيس اچڻ نه ڏنو ويو. نيٺ ڪنهن ٻئي ڊڪٽيٽر ڀائپي نڀائي کيس پنهنجي حدن ۾ مرڻ ڏنو. شاه ايران مڇريل عوام کان جند ڇڏائڻ ڀڄڻ کان ڪجهه ئي اڳ ايراني شهنشاهيت جو اڍائي هزار سالن وارو جشن ملهايو هو. اها شهنشاهيت پنهنجي وجود ۾ ڪيتري ڀوائتي هئي ان جو اندازو اڍائي هزار سال اڳ جي بادشاهن جي تاريخ مان لڳائي سگهبو.

ڏند ڪٿائن موجب جمشيد بادشاهه ست سؤ سال ۽ بيوراسپ بادشاهه هڪ هزار سال حڪومت ڪئي. سائنس موجب ڪنهن به ماڻهوءَ جي عمر ايتري ڊگهي ئي نه ٿي سگهي. دراصل هنن بادشاهن عوام تي ايترا ظلم ڪيا هئا. جو عوام کي انهن جي 50-60 سالن واري ظلم جو دور ست يا 10 صديون محسوس ٿيو هو. تاريخ ۽ گڏ وچڙ ٿيل آکاڻيون ٻڌائين ٿيون ته جڏهن ايران جي بادشاهه جمشيد کي حڪومت ڪندي ست سؤ سال ٿيا ته اوڀر جي طرف کان ”بيوراسپ“ نالي بادشاهه حملو ڪيو. ماڻهن جمشيد جو ساٿ نه ڏنو تنهنڪري سندس شڪست ٿي. جمشيد دشمن هٿان گرفتار ٿيو ۽ بيوراسپ کيس آري سان چيرائي ٻه ٽڪر ڪري ڇڏيو ۽ پاڻ سندس ملڪ تي مڙهجي ويو.

ايراني، حملو ڪندڙ حڪمران کي ”بيوراسپ“ چوندا آهن، جيڪو اندرماسپ جو ڀاءُ؟ ۽ سيامڪ بس ڪيرمرت جو پٽ هو. ڪيومرت کي زردشتي آدم به چئجي ٿو. ڪيومرت ڪوهه دماوند کي پنهنجن پٽن جي مدد سان ديون کان خالي ڪرايو هو. جنهن جو انتقام ديون ايئن ورتو جو انهن هڪ پهاڙي ڇپ جبل تان ٿيڙي سيامڪ کي چٿي ڇڏيو هو. بيوراسپ جي معنيٰ آهي 10 هزار گهوڙن وارن (حمله آور). عرب کيس ضحاڪ چوندا هئا جيڪا ازدهاڪ جي بدليل صورت آهي. بيوراسپ، يمن جي بادشاهه جو پٽ هو.

هڪ ڀيري شيطان هڪ ماڻهو (طباخ) جي صورت ۾ ضحاڪ وٽ نوڪر ٿيو ۽ ايتري خدمت ڪيائين جو ضحاڪ پڇيس ته ”توکي ڪهڙو انعام ڏيان؟“ شيطان چيس، ” مان تنهنجي ٻنهي ڪلهن کي چمان ته اهو فخر رهندو ته مون بادشاهه جي ڪلهن کي چميو آهي.“ صحاڪ سندس خواهش پوري ڪئي. شيطان ڪلها چمڻ مهل جادو پڙهي ڦوڪ هنئي ته سندس ٻنهي ڪلهن تي ٻه ڪارا نانگ اڀري آيا. انهن کي ڪيترو ئي وڍيو ويو پر اهي وري وري اڀري ٿي آيا.

تاريخ لکي ٿي ته ضحاڪ جي ٻنهي ڪلهن تي گوشت جا ڳوڙها يا لوٿڙا نڪتا هئا جن ۾ زخم هئا، جنهنڪري هو سخت تڪليف ۾ ڦاسجي ويو هو. ضحاڪ ڏاڍو ظلم هو. هن، نه رڳو پنهنجي پيءُ کي قتل ڪيو پر ڪيترن ئي بادشاهن کي ماري ڇڏيو. ڦٽڪا ۽ ڦاهيون ڏيڻ سندس خاص شغل هو. (ڪٿا موجب هن هڪ هزار سان حڪومت ڪئي.)

هڪ رات هن خواب ڏٺو ته ڪو شخص کيس صلاح پيو ڏئي ته انهن زخمن جو عالج ”انسانن جي مغز“ سان ڪر. هن ٻئي ڏينهن هڪ انسان جو مغز ڪڍي زخمن تي لڳايو ته سور گهٽ ٿيس. پوءِ اهو سندس روز جو معمول ٿي ويو. سندس سپاهي گهٽين مان ماڻهو پڪڙي ٿي آيا ۽ انهن کي ماري انهن جا مغز زخمن تي رکيا ٿي ويا. اهو سلسلو ٻه سال هليو. ضحاڪ جي حڪومت کي جڏهن هڪ هزار سال ٿيا ته اصفهان جي هڪ لوهار ڪاوهه جي ٻن پٽن کي پڪڙي ضحاڪ ڏانهن موڪليو ويو. پٽن جي خون جي خبر ٻڌي ڪاوهه شهر آيو ۽ عوام کي ضحاڪ جي ظلم ۽ دهشتگردي خلاف اڀاريو. هو پنهنجي سانداليءَ کي هڪ ڪاٺي سان ٻڌي هوا ۾ بلند ڪري چوندو هو. ”هيءُ آزاديءَ جو جهندو آهي، جيڪي ماڻهو ضحاڪ جي خوني چنبن کان آزادي حاصل ڪرڻ چاهين اهي هن جهنڊي هيٺ جمع ٿين.“

جنهن ماڻهوءَ تي ضحاڪ لاءِ ٻن ماڻهن جو مغز ڪڍن وارو ڪم رکيل هو، سو پنهنجو فرض ته ادا ڪندوهو، پر انسانن جو تاحق خون ڪرڻ سان سندس هانءُ سڙهندو هو. ان ڪري هو هڪ ماڻهوءَ کي ماري هن جو مغز ڪڍندو هو ۽ پر ٻئي کي رات جي اونداهه ۾ آزاد ڪري ڇڏيندو هو ۽ کيس ڪٿي جبلن ڏانهن نڪري وڃڻ لاءِ چوندو هو ته جيئن کيس ڪو ڏسي نه سگهي. جيڪي ماڻهو بچي نڪتا ۽ جبلن ۽ بيابانن ڏانهن ويندا رهيا اهي ”ڪرد“ سڏيا ويا.

ڪاوهه ماڻهو اڀاريندو رهيو. ”توهان ڪيستائين انسانن جو ڪوس برداشت ڪندو؟ منهنجو ساٿ ڏيو ته اسان سڀ گڏجي هن جبر ۽ بربريت کان نجات حاصل ڪيون!“ ماڻهو سندس چوڌاري ميڙ ڪندا ويا ۽ سندس جهنڊي هيٺ جمع ٿيا نيٺ مڇريل هجوم پهرين اصفهان تي حملو ڪيو ۽ انسان جي حاڪم کي پڪڙي ماري ڇڏيو. پوءِ اهواز ويا ۽ اتان جي حاڪم کي پڪڙي ماريو ۽ نيٺ ضحاڪ سان ڇتي ويڙهه ٿي. ماڻهن ضحاڪ کي شڪست ڏني ۽ پڪڙي هڪ غار ۾ واڙي ڇڏيو.

ڪاش! دنيا جا سڀ نوان ساماڻل ”مارشل لا ايڊمنسٽريٽر“ ۽ ڊڪٽيٽر قديم ايراني بادشاهه بيوراسپ ٿيڻ کان اڳ عوام جي ڪاوڙ ۽ انتقام کي ياد رکن.

هيءَ سين خميس 15 جون 1989ع، روزانه هلال پاڪستان ڪراچي