خوف جو وائرس ختم ٿي رهيو آهي

م ڪري اچو!“ جادوءَ جو ڏنڊو تہ خليفا ۽ سندن مريد ڦيرائيندا نہ ! پوءِ ڪنھن جو مٿو ڦاٽو ڪنھن جي ڄنگھہ چٽ! ان سان درويشن جو ڇا؟ آئون، پوليس جي اعليٰ عملدارن ۾ پيدا ٿيل بي چينيءَ جو ذڪر پيو ڪيان، جنھن کي مختلف اخبارون ” احتجاج ۽ موڪل ڪرڻ جي روايت“ طور ڏسي رهيون آهن. يقينن انھن عملدارن ۾ ڪي صاحب ڏاڍي سٺي شهرت رکندڙ آهن، پر آئون هتي ڪنھن صاحب جي ساک ڏانھن نہ، ان بيچينيءَ ڏانھن ڌيان ڇڪائي رهيو آهيان. جيڪا خليفا پيدا ڪري رهيا آهن ۽ چڱو جذبو رکندڙ ماڻهن ۽ عملدارن کي مايوس ڪري رهيا آهن. اهي بي چينيون، غلط فهميون ۽ خوش فهميون هلنديون رهنديون. اهي سڀ خوش فهميون ۽ غلط فهميون بہ ان ريل گاڏيءَ ۾ سوار آهن، جنھن کي ”تاريخ جو ڦيٿو“ چئبو آهي ۽ جنھن ۾ سڀ سياستدان، تاريخدان، قانوندان، ساڌو، سنت ۽ چور لٽيرا سڀ چڙهيل آهن، جنھن ۾ فوج، عدليہ، پارليامينٽ، بيورو ڪريسي، صنعتڪار، آبادگار ۽ واپاري چڙهيل آهن.... ۽ ياد رکو! هاڻي ان ريل گاڏيءَ ۾ هينڊ گرنيڊ کان ايٽم بم تائين گهڻو ڪجھہ سوار آهي. 25 جنوري 2000ع واري اخبار ٻيھر پڙهي ڇڏيو، جنھن ۾ هندستاني وزارت دفاع سينو ٺوڪي چيو آهي تہ ”ايٽمي جنگ جا امڪان ختم ناهن ٿيا... روايتي هٿيارن سان بہ وڙهي سگهجي ٿو.“ 21 ۽ 22 جنوري جي وچ واري رات دوران ٻنہي ملڪن جي وچ ۾ ٿيل رتوڇاڻ اڃا تازي ڳالھہ آهي. ان رتوڇاڻ کي پاڪستان سرڪار ”هندستان جي تازي دهشتگردي“ چيو آهي، جيڪا ”سهپ کان ٻاهر“ پڻ آهي. پاڪستان سرڪار ”جوابي ڪارروائي جو حق محفوظ“ ڪجھہ ان ريت رکيو آهي، جيئن ڪو چوي، ”هاڻي تہ ماري ڏس!“

ريل گاڏي تہ هلي رهي آهي. اها ڪيستائين هلندي ۽ ڪھڙين ڪھڙين اسٽيشنن تي ڪيترو وقت بيھندي؟ ڪو بہ ماڻهو اڳڪٿي ڪري نہ ٿو سگهي. البت 12 آڪٽوبر 1999ع کانپوءِ آيل تبديلي سبب پيدا ٿيل خوف جو وائرس جلد ئي ختم ٿي ويندو. برائيءَ جون قوتون پنھنجي ڪرت ۾ لڳي وينديون. بگهڙ ڪکيون ڪڍڻ کي لڳي ويندا، البت شريف ماڻهو وڌيڪ اشراف ٿي وڌيڪ مار کائي ڍءُ ڪري سگهندو! خبر ناهي تہ فضيلتون ڪڏهن قائم ٿينديون. اعليٰ قدرن ۽ ايمانداريءَ جو راڄ ڪڏهن ٿيندو.