توهان کي پاڪستان جي عوام سان محبت ناهي

ر جا سنگل ۽ دوناليون ٺاهڻ وارا لهار خانا هاڻي ميزائيل انڊسٽري بڻجي چڪا آهن. قدرت پنھنجو رستو ۽ بدلو وٺندي آهي. هٿيار ۽ جنگ ڇا ڏيندي؟ اهو هٿيار ڪلچر پورس جي هاٿين وانگر. سو دره ۾ قائم صنعت افغانستان، سرحد ۽ بلوچستان کي قبرستانن کانسواءِ ٻيو ڇا ڏنو آهي؟ هاڻي تہ اهو بارود ڪراچي ۾ بہ افغانين کي بي موت ماري رهيو آهي. ڀلي تہ ڪو شخص نمازي مسلمانن کي شهيد سڏي، پر حقيقت اها آهي تہ اها قرباني اسلام نہ، هٿيار ڪلچر ۽ پاڪستان جي ڏيھي پرڏيھي پاليسي ورتي آهي.

سنڌ جي گورنر جناب دائود پوٽي کي بم جي ڌماڪن ۾ ”را“ جو هٿ نظر آيو آهي. مسٽر جاويد جبار بہ چيو، ”بم ڌماڪي ۾ هندستان ملوث آهي. پاڪستان جنگ لاءِ تيار آهي!“ ڪو جنگي جوان هندستان سان جنگ لاءِ تيار هجڻ جي ڳالھہ ڪري تہ اسان ماٺ ڪري ويھي رهون، پر جڏهن جناب جاويد جبار ايئن چوي تہ پوءِ اسان ڇا ڪيون؟ اسان ٻئي هٿ مٿي کي ڏيئي ويھي سگهون ٿا. جناب اعليٰ جيڪڏهن توهان ڀارت سان جنگ جوٽي ۽ کٽي سگهو ٿا، تہ پوءِ ڀلا ڪريو هڪ هڪاڻي، ڳالھہ، هيڏانھن ڪيو يا هوڏانھن! ڪا غير ذميواراڻي ڳالھہ ڇو ٿا ڪيو. جنگ ڪو چرچو آهي؟ ڪو سياسي بيان آهي؟ سرحدن تي صورتحال ڇڪتاڻ واري لڳي پئي آهي، پر توهان بہ مولانا مسعود اظهر وانگر شعله بياني ڪري رهيا آهيو؟

ڪشمير جون ڪڙيون ڪنھن نہ ڪنھن صورت ۾ ڪراچيءَ جي حالتن سان ڳنڍجن ٿيون. مون اڳ بہ ڪنھن موقعي تي عرض ڪيو هو تہ جناب حڪومت پاڪستان ڪشمير جي جنگ ڪراچيءَ ۾ وڙهي رهي آهي، جنھن ۾ هندستان پاڪستان جون فوجون نہ پر ڪراچيءَ ۾ رهندڙ عوام قربان پيو ٿئي. اها جنگ سنڌ جي بجيٽ سا وڙهي پئي وڃي. ڇاڪاڻ تہ ڪراچي جي امن امان جو مسئلو جيڪو ايم ڪيو ايم يا ڪنھن غير ملڪي ايجنسي سبب پيدا ٿيو، سنڌ جو اندروني معاملو قرار ڏنو ويو هو ۽ امن قائم ڪرڻ سنڌ حڪومت جي ذميواري هئي. پر اهڙيون زهر جھڙيون ڪڙيون حقيقتون ٻڌڻ لاءِ ڪو بہ تيار ڪو نہ ٿو ٿئي.

الطاف حسين جي سياست جو هڪ عجيب پھلو اهو بہ آهي تہ هو ان وقت ڪراچيءَ جي سياست ۾ گرمي پيدا ڪندو آهي، جڏهن ڪشمير جو معاملو گرم هوندو آهي. هاڻي بہ ڪارگل، هائجيڪنگ ۽ مسعود اظهر جي سرگرمين کانپوءِ الطاف پنھنجي ٻر مان ٻيھر منھن ڪڍيو آهي ۽ پاڪستان جي ننڍين قومن کي فوج سان ٽڪر ۾ اچڻ جي تجويز ٻڌائي اٿس. محترمہ! جيڪڏهن هندستان کي چڱو مڙس سمجهڻ ڇڏي ڏيو، آئون هندستان سان جهيڙڻ يا وڙهڻ جي ڳالھہ ڪو نہ ٿو ڪيان، پر اها غلط فهمي دور ڪرڻ جي صلاح ٿو ڏيان تہ دهلي جي سياست ۾ موجود ورن وڪڙن کي سمجهو! ابتا سبتا خواب ڏسڻ ڇڏي ڏيو ۽ ڀائي الطاف! جيڪڏهن تون سچ پچ سنڌ جو همدرد آهين، تہ پوءِ مھرباني ڪري پاڻ کي مھاجر سڏائڻ ڇڏي ڏي. پاڻ کي سنڌي سمجھہ ۽ سنڌي سڏ. سنڌ جي مفادن لاءِ سنڌين سان گڏ بيھہ! واپس اچ. عدالتن ۾ موجود ڪيسن کي منھن ڏي ۽ هٿيارن جي سياست ڇڏي جمھوري ڌارا ۾ شامل ٿي. خدا جي واسطي هاڻي مھاجريت جي هٿرادو خول مان ٻاهر نڪر ۽ فضيلت جي دنيا ۾ موٽ کاءُ!